نوروپلاستیسی به عنوان عاملی در دستیابی به اثرات مفید در مداخلات موسیقی در کودکان با اختلالات رشدی
DOI::
https://doi.org/10.47513/mmd.v15i4.937کلمات کلیدی:
Music interventions, neuroplasticity, autism spectrum disorders, cochlear implant, infantile cerebral palsyچکیده
توانایی خلق و لذت بردن از موسیقی به طور ژنتیکی در انسان‌ها بصورت بالقوه نهاده شده است و یک منبع مهم شادی و کیفیت زندگی برای کودکان و نوجوانان محسوب می‌شود. ساخت موسیقی تغییرات نوروپلاستیک کوتاه‌مدت و بلندمدت در ساختارهای کورتیکال و زیرکورتیکال ایجاد می‌کند. به طور معمول ، کودکان در حال رشد که نواختن موسیقی می آموزند، تشخیص الگوهای شنیداری و حافظه شنیداری بهتری دارند. علاوه بر این، رشد حس حرکتی، فکری و عاطفی در آنها نیز شتاب می گیرد. این تأثیرات همچنین می‌توانند از طریق مداخلات (اینترونشن های) موسیقی در کودکان و نوجوانان با اختلالات رشد عصبی مانند اختلالات طیف اوتیسم، اختلالات شنوایی یا کم‌رشدی مغزی به صورت مفید به کار گرفته شوند. کودکان با اختلالات طیف اوتیسم از طریق مداخلات موسیقی، تسلط بر خود و همچنین مدیریت توجه و تمرکز به دست می‌آورند و در مهارت‌های ارتباط و تماس با دیگران نیز کمک می‌شوند. برای کودکانی که دارای کاشت حلزونی (cochlear implants) هستند، آموزش موسیقی می‌تواند به بهبود نتایج دراز مدت، نه تنها در درک موسیقی بلکه در درک گفتار نیز، کمک کند. در نهایت، یادگیری یک ساز موسیقی و ادغام حس حرکتی و شنیداری و عاطفی مرتبط ممکن است به کودکانی با کم‌رشدی مغزی نوزادی کمک کند تا مهارت‌های حرکتی دقیق خود را بهبود بخشند، همچنین پایداری عاطفی را افزایش دهند. به دلیل نتایج مثبت بسیار (اگرچه اغلب، تعداد نمونه های تحقیقاتی کم و با کیفیت پایین می باشند)، ما استفاده بیشتر از مداخلات (اینترونیشن های) موسیقی از طریق موسیقی‌درمانگران واجد شرایط در علوم اعصاب کودکان و ارزیابی علمی همراه آن را حمایت می‌کنیم.
کلمات کلیدی: مداخلات موسیقی، نوروپلاستیسی، اختلالات طیف اوتیسم، کاشت حلزونی (cochlear implants) ، کم‌رشدی مغزی نوزادی
