گزیده ای از رویکردهای معاصر در ارتباط با موسیقی‌درمانی در روانپزشکی
DOI::
https://doi.org/10.47513/mmd.v15i4.935کلمات کلیدی:
Music Therapy, Psychodynamic, Improvisation, Rupture and Repairچکیده
کار با موسیقی‌درمانی در چارچوب یک درک روان‌درمانی در روانپزشکی تاریخچه‌ای بیش از ۵۰ ساله دارد. این مقاله ي مروری با رویکرد روان‌پویایی به موسیقی‌درمانی با تأکید بر بداهه نوازی موسیقی آغاز می‌شود، که روابط پیچیده را قابل شنیدن می‌کند. در این مقاله در مورد موسیقی‌درمانی برای بزرگسالان در زمینه ی روانپزشکی یک بروزرسانی ارائه می شود که شامل گزیده ای است از نتایج مربوط به تحقیق در مورد اثر و فرآیند آن.
بیماران روانی بر تجربه مشترک موسیقی و تأثیر مثبت آن بر حال و روحیه شان را به عنوان نقاط قوت موسیقی‌درمانی ارزش و بها می دهند. تحقیقات فرآیندی، توجه بسازیی به بداهه نوازی بالقوه از طریق تطبیق موسیقی و همگام‌سازی دارد. در سالهای اخیر، متوجه شدیم که روابط همچنین توسط عدم تطابق‌های اجتناب ناپذیر مشخص می‌شوند، چیزی که در سالهای اخیر مورد اهمیت واقع شده است و به کانسپتی که آن را شکست‌های اتحادی (alliance ruptures) نیز می نامند منجر شده است. مشکلاتی که دریک رابطه ی درمانی بوجود می‌آیند، مانند عدم تطابق‌ها، به عنوان موانع مشاهده نمی‌شوند، بلکه به عنوان فرصت‌هایی برای تغییر. در بخش آخر این مقاله، مفهوم روان‌درمانی فعلی کانسپت شکست‌های اتحادی توضیح داده می شود،که چگونه از طریق یک case study به موسیقی درمانی مرتبط می‌شود. در نهایت، زمینه‌های تحقیقاتی آینده توصیف می‌شوند.
کلمات کلیدی: موسیقی‌درمانی روان‌پویانی، همگام‌سازی، شکست‌های اتحادی
